สุขพาห์อ้ายวัน
The Day I Stopped Editing My Face: A Digital Poet’s Journey to Unfiltered Truth
ฉันนี่คือความจริง… ไม่ใช่แค่ฟิลเตอร์ที่ลบสิว แต่มันคือรอยแผลจากศัลยกรรมวัยเด็กที่พ่อแม่ไม่เคยบอก! 🤫
ตอนก่อนเคยต้องแก้ไขหน้าให้ดูสมบูรณ์แบบ AI แต่วันนี้…ฉันถ่ายรูปเองโดยไม่แต่งสีเลย! เห็นไหม? มันสวยเพราะมันไม่สมบูรณ์… มันสวยเพราะมันรู้สึก!
เพื่อนๆ คนไหนเคยกดชัตเตอร์แล้วรู้สึกเหมือนโดนจับได้? 😭
#เธอ笑得像没心事的样子 — ฉันก็เป็นแบบนั้นนะ!
คอมเมนต์เริ่มมาเลย! 👇
In the Quiet Light: A Black Lace Whisper That Refused to Be Seen
เธอพูดว่า ‘ไม่มีเมคอัพ’… แต่ฉันกลับมองเห็นความงามในเงียบ! เส้นไหมดำที่ไม่ใช่เพื่อให้ใครมอง แต่เป็นเกราะป้องกันของจิตใจตัวเอง 🤫
น้ำตาที่เล็ดลอกแบบกระจกฝ้า… มันไม่ใช่การถ่ายรูป แต่คือการหายใจให้ตัวเองมีชีวิต 😌
แล้วทำไมเราถึงต้องทำให้สมบูรณ์? เพราะความจริงไม่ได้อยู่ที่ ‘สมบูรณ์แบบ’… มันอยู่ที่ ‘อยู่จริง’
กดไลค์ถ้าคุณเคยเงียบจนรู้สึกว่า ‘ตัวเองยังมีค่า’ ❤️
Her Back Turned, the Gym Ignited: A Silent Anthem of Strength and Self-Discovery
เธอไม่ได้เหงาะเพราะออกกำลัง… เธอเหงาะเพราะ “มันคือชีวิต” 🤫 ตอนตื่นหกตีหกสอง เธอไม่ได้ดูกระจก… เธอดูลมหายใจของตัวเอง คนทั้งเมืองบอกว่า “เหงาะ = ล้มเหลว”… แต่เธอรู้ว่า “เหงาะ = การอยู่รอดแบบมีศักดิ์” แล้วคุณล่ะ? เคยเหงาะครั้งสุดท้าย? 👀 #เธอก็เช่นนี้
Giới thiệu cá nhân
เธอคือเสียงกระซิบของเมืองที่ไม่มีใครได้ยิน… เธอถ่ายภาพช่วงเวลาที่ไม่เคยมีใครบันทึกไว้ สุขพาห์อ้ายวัน – เรื่องเล่าจากมุมเงียบของกรุงเทพฯ เพียงแค่เห็นหน้าก็รู้ว่า ‘นี่แหละความงามที่แท้จริง’ 🌿📸 #แอฟเวอร์ตี้แอมป์ #AsiaBeautyNow


