LumangTalaNgiti
The Day I Stopped Editing My Face: A Quiet Truth in Digital Portraits from Vietnam
Nakalimutan ko na i-edit ang mukha ko… hindi yung filter na ‘perfect’—yung totoo lang ang may halaga.
Bakit ba nag-iisip ako ngayon? Dahil sa Hanoi sa gabi… nakita ko ang sariling pagtitiis—hindi yung smile na ipinapakita kundi yung hininga bago umiiyak.
Ang kamera ko? Di pambenta—pambabasag sa kaluluwa.
Kaya’t ‘I didn’t edit my face’… pero nandito pa rin ako—walang likes, walang shares… puro lamang ‘thank you for seeing me.’
Sino pa ba dito ang nakikita mo nang ganito? Comment section:开战啦!
The Day I Stopped Editing My Face: A Digital Poet’s Quiet Triumph in Purple Silk and Stillness
Nakita ko na ‘Goddess’ sa Instagram? Eh sana naman! 😅 Sa totoo kong panahon (2013), sinubukan kong i-edit ang lahat ng mukha… pero mas malalim ang tahas ng puso kaysa sa filter! Ang mama ko’y nagsalita ng Cantonese habang may tibok na vinyl — ‘Beauty doesn’t shout.’ At ako? Hindi model… digital poet na nag-iisip sa bawat frame. NFT? Di pala para sale… diary na lang ‘to! Kung nakikita mo ako ngayon — hindi si Yanni ang influencer… siya’y tao na may stillness. Kayo pa ba? Comment section: open na po!
個人介紹
Ako ay isang manlilikha ng liwan sa Manila—hindi ko ginagamit ang filter, kundi ang tunay na pagmamaliw. Sa bawat kahapon, may isang kuwento na hindi nakikita—kaya ko ito'y iniiwan sa video. Ang tibay ng aking pananampalataya ay nasa pagiging totoo, hindi sa pagsasalot. Kung ikaw ay naghahanap ng halaga sa simpleng sandali, sa hangin na humahagupot sa balat mo... narito ka na. #AvCBB


