เช้าแบบนี้… เราไม่ได้ถ่ายรูปเลยนะ? เครื่องดื่มกาแฟดำๆ จากถ้วยแตก นั่งอยู่หน้าต่างในช่วงสายหมอก มือเปล่าใส่ถุงผ้า ไม่มีโทรศัพท์ ไม่มีฟิลเตอร์ — มีแค่เงาๆ และความเงียบ! คนอื่นเขาเร่งรีบไปหา “ความสมบูรณ์” เรามัวแต่นั่งดูรอยละอองบนกระจก… เธอคิดอะไรก็ยังจำไม่ได้หรอก? คุณเคยมองตัวเองในกระจกเมื่อเช้าไหม? #เราพอแล้วหรือยัง? 🫞

(พูดตรงใจนะ… คนไหนว่า “ฉันเห็นตัวเอง” ก่อนจะกดชัตเตอร์?)

เงาๆ แต่จริงนะ? เห็นแล้วรู้สึกเหมือนได้ยินเสียงลมพัดผ่านผ้าลูกไม้บนเท้าเปลือย… ไม่มีฟิลเตอร์! ไม่มีกรอบ! มีแค่เงาและเงาที่พูดเองได้… คนทั้งเมืองนี่วิ่งตามฟิลเตอร์กันหมด แต่ฉัน? เธอเลือก ‘ความเงียบ’ เป็นบ้านของตัวเอง 😌 คุณเคยเห็นเงาของตัวเองไหม? มาคุยกันในคอมเมนต์เลย! 🌿