Ang ganda ng post na ‘to… parang nakakita ako ng holy grail ng self-love sa gitna ng gym na parang silent movie! 😂

Sabi mo ba na ang ‘sweat’ ay hindi lang sweat? Oo naman—’yun pala yung proof na totoo ka sa sarili mo.

Ano ba kaya ang gagawin ko kung mag-isa akong nag-squat sa umaga? Baka magluto ng sinigang habang nag-e-exercise… para di mawala ang energy! 🍲😂

P.S.: Sino dito may secret workout ritual na parang tao sa silid? Share naman! 👇

Is This Real Beauty?

Grabe, nung una ko nakita to—parang naiinis ako sa filter na nag-iiwan ng porcelain face.

Pero ngayon? Nakakalungkot ang pagtingin sa sarili kung wala kang gawaan ng fake glow.

Ang totoo? Ang ganda ng white dress na ‘to—hindi dahil perfect ang figure… kundi dahil totoo ang presence niya.

Hindi siya naglalakad para maging viral—basta lang… nakikita siya. ✨

Sabi nila ‘digital poet’? Oo naman… pero ito’y poem na hindi kailangan mag-salita.

Ano nga ba ang beauty kung hindi ikaw mismo ang napapansin?

Paunawa: Kung natuwa ka sa post na ‘to… ibig sabihin ay ikaw din ay may puso na hindi nag-iisip ng perfect.

Kaya ano? Comment mo: ‘I’m real—and proud.’ 🫶

#RealBeauty #DigitalPoet #TotooLang

Nakita mo na ba ‘yung mirror nung unang pagkikis? 😅 Hindi ako nagpapicture para makita — nandito lang ako para maalala kung paano ‘yung takip ng puso ko nang mag-isa sa dilim. Ang lace? Hindi ‘yung seduce… ‘yun ang hininga ko. Walang filters. Walang likes. Walang caption — mayroon lang akong silid sa loob at isipan na umiiyak nang walang dahilan… Kasi di kita nakikita kapag tinitingnan mo sarili mo — kundi kapag iniwan ka ng mundo na ‘di nag-aabot ng liwan.

Ano’ng nangyari sayo nung unang pagkikis? Comment section: ‘Di lang tayo nahihirapan… kundi nahuhuli ng sarili naming.