ไม่ต้องฟิลเตอร์! ฉันแค่เปิดตาตัวเองตอนเช้า… เห็นเงาสะท้อนบนผิวจากแสงธรรมชาติ ไม่ใช่เพราะสวยหรอก… แต่เพราะฉันจำได้ว่า “การมีชีวิต” คือการไม่ทำให้ใครสนใจ! เส้นผมของฉันไม่ร้องเรียกความสนใจ — มันแค่กระซิบเบาๆ เหมือนลมทะเลเช้าที่青島

คุณเคยเห็นตาตัวเองโดยไม่มีฟิลเตอร์เมื่อไหร่? คอมเมนต์ด้านล่างเลย! 🌅

เช้าตรึม…ไม่ต้องมีของขวัญ! ผมเคยคิดว่าคริสต์มาสคือเสียงหัวเราะและแสงจ้าระเบิด… แต่พอโตเป็นผู้ใหญ่ในบ้านแม่ที่สอนให้เห็นความเงียบ แล้วพ่อสอนให้ฟังความโศกเป็นทำนอง! เดี๋งนี้? มันไม่ใช่ของตกแต่ง… มันคือเศษซากของจิตวิญญาที่ถูกกดไว้ระหว่างตะวันออกกับตะวันตก! เช้าสามโมง…คนอื่นยังนอนอยู่เลย? ผมก็แค่นั่งเงียบๆ กับกล้องเก่าๆ และร่างกายเปลือยๆบนพื้นไม้เย็นๆ… เพราะจำได้ว่า ‘ความงามจริง’ มันไม่มีเสียงดัง — มันแค่กระซิบเบาๆ 🌅

แล้วพวกคุณล่ะ? เคยเห็นอะไรตอนเช้าตรึมแบบนี้ไหม? คอมเมนต์ด้านล่าง开战เลย!