Beauty o Rebellion?

Ano ba ‘to? Fashion shoot o paglaban sa filter culture?

Sabi ko lang: kung ang pambansang sayaw mo ay mag-iba ng mga mata… baka talagang totoo na beauty.

Nakita ko yung video ni Stella Chen—walang ilaw, walang music, walang ‘perfect skin’. Lang siya… nakatayo. Nakatayo habang nanlulumo ang kanyang paa sa ice.

Salamat naman sa kanya na sinabi: “I am here.” Hindi “look at me.” Ito ‘yung tunay na power move.

Anong Armor ang Silk?

Sa akin dati, ang damit ay para makalimot… ng mukha ko. Ngayon? Ang silk ay parang armor laban sa judgment.

Nag-film ako ng sarili ko mag-ehersisyo sa banyo—walang liwanag! Tapos nag-post ako: “Gising ako.” 140k views.

Hindi dahil maganda ako… kundi dahil totoo.

Saan Ka Nandito?

Kung gusto mo ng realness… huwag hanapin sa perfect lighting. Hanapin sa gitna ng pagmamadali mo habang nagpupunas ng mata.

So sige… ano kayo? Mas pipiliin ninyo ba ang perfect skin… o ang totoo mong kaluluwa?

Comment section open! 💬✨

Softness? Oo, Pero May Dugo!

Salamat sa ‘quiet power’ na ‘to—nakakalungkot kasi ang dami sa akin na naghahanap ng ‘bold’ pero ang totoo? Ang tunay na lakas ay nasa soft.

Ano ba yang lace? Hindi para i-‘show’—para i-‘feel’. Parang sarili mong kumot sa gabi.

Lingerie = Freedom?

Hindi ako naglalakad sa harap ng camera para mag-viral—ako’y naglalakad para magbaba ng puso ko sa sarili ko.

Yung black lingerie? Hindi pornographic—parang silid pagkatapos ng musika: walang sound pero puno ng kahulugan.

Saan ka nagpapahinga?

Ang huli ko lang: kung ikaw ay nakatira sa isang mundo kung saan bawat kilos ay dapat ‘optimal’, eto ang tanda: ikaw ay malayo sa sarili mo.

Pero dito? Ikaw ay seen, hindi kinakausap o kinikilala — tinatanggap lang.

Salamat talaga… para di ako magpaka-tinaguriin pa.

Ano kayo? Naiintindihan ba ninyo ang silent power ng softness? Komento muna bago sumagot! 💬