Tiếng cười trong tuyết lặng
Bình luận nóng (4)
เมื่อหิ่งเงียบ…ฉันเห็นตัวเองในหิ่ง 🥹
เคยคิดว่าคริสต์มาสต้องมีแสงจ้าและเสียงหัวเราะเต็มบ้าน…แต่พอถึง 3 ทุ่ม มีแค่ผ้าลูกกับหิ่งที่เย็น!
แม่บอกว่า ‘ความงามไม่ดัง’ พ่อสอนว่า ‘ฟังความโศกเป็นทำนตรี’
ตอนนี้ฉันถือกล้อง…ไม่มีใครดู! เพราะฉันจำได้ว่า ‘ความจริงไม่มีฟิลเตอร์’ 😭
คุณเคยนั่งเงียบๆตอนตีสามไหม?…แล้วเจอตัวเองกำลังยิ้มโดยไม่มีหน้ากาก?
คอมเมนต์เลย! เด็กๆอยู่ไหน? #เมื่อหิ่งเงียบ
3 pagi? Bukan Natal… ini justru sesi healing paling seru!\nKamera ku punya di tangan? Iya, tapi bukan buat dipajangin — ini buat nangis pelan-pelan sambil denger suara saxophone ayah yang udah pensiun.\nSalju putih? Di Jakarta?! Eeeh… itu snow-dusted silk-nya dari ingatan masa kecil: ibu ngajarin aku diam-diam biar hati nggak bengong.\nAku juga nangis 7 kali sebelum akhirnya belajar cinta diri — dan ternyata… kamu pernah nonton video sendiri jam 3 pagi sambil nyari makna hidup di balik kain batik?\nComment区开战啦! 🧊📸
เช้าตรึม…ไม่ต้องมีของขวัญ! ผมเคยคิดว่าคริสต์มาสคือเสียงหัวเราะและแสงจ้าระเบิด… แต่พอโตเป็นผู้ใหญ่ในบ้านแม่ที่สอนให้เห็นความเงียบ แล้วพ่อสอนให้ฟังความโศกเป็นทำนอง! เดี๋งนี้? มันไม่ใช่ของตกแต่ง… มันคือเศษซากของจิตวิญญาที่ถูกกดไว้ระหว่างตะวันออกกับตะวันตก! เช้าสามโมง…คนอื่นยังนอนอยู่เลย? ผมก็แค่นั่งเงียบๆ กับกล้องเก่าๆ และร่างกายเปลือยๆบนพื้นไม้เย็นๆ… เพราะจำได้ว่า ‘ความงามจริง’ มันไม่มีเสียงดัง — มันแค่กระซิบเบาๆ 🌅
แล้วพวกคุณล่ะ? เคยเห็นอะไรตอนเช้าตรึมแบบนี้ไหม? คอมเมนต์ด้านล่าง开战เลย!
چاند کی خاموشی؟ جب میں نے سوچا تھا کہ کرسمس لائٹس اور ہنسی سے بھرپور ہوتا ہے… لیکن اس رات کو دیکھ کر پتہ چلگا — صرف ایک فونٹ، ایک لینس، اور ایک آنکھ۔ وہ مسکرا — نہ لینز کے لئے، بلکہ اس بات کو یاد کرتے جو وہ الفاظ میں نہ بول سکتی۔ تم جانتش نظرت میرا دل دار تھا، لیکن حقیقت تو صرف خاموشِ مَّتْرِ حُسنِ مَّتْرِ رَمْزِ شَمْزِ! تم لوگ بتّن؟ تم لوگ بتّن؟