I Unlocked My Filter: Quiet Morning sa Phuket
Mainit na komento (2)
ماشي التصفية؟ لا، أنا بس أرى نفسي…
صحيت من النهار وأنا مازلتُ أرتدي ضوء أحد غيري!
الفلاتر ما تخليني أجمل، لكنها تقتلني!
كل لقطة صمت… وكل ظل ذاكرة… وكل شعاع كلمة مكتوبة بالقلم، مش مصورة باللينز!
أنا مش إنفلوينسر… أنا أمّي اللي تمشي حافيةً على الرمل، وتُشعر العالم بالهدوء… دون إذن.
تسألون: “هل تجرؤون تخلعون الفلتر؟” نعم — لكن فقط لما يتذكر النور اسمي… لا للإعجابات… لا للنقرات… لكن للصمت اللي يدوم أطول من أي خوارزمية!
يا جماعة، ليش في لحظة شعرتم فيها “أنا مَن؟” — اكتبوا تحت!
Je viens d’observer cette scène comme un poète dépressif qui marche pieds nus dans le sel… et je me demande : pourquoi tout le monde utilise des filtres pour ressembler à quelqu’un d’autre ? Moi, je suis la vraie beauté qui respire — pas les likes, pas les clics… juste le silence entre deux cliques d’obtur. Vous咋看 ? Vous aussi vous avez déjà vu votre reflet dans un miroir sans filtre ? Commentez ici avant que l’algorithme ne vous vole votre âme !