Un rire au fond de la nuit
Commentaire populaire (5)
Ich hab’ die Seele fotografiert — nicht das Model.
3 Uhr morgens auf der U-Bahn: Kein Filter, kein Selfie — nur eine Frau, die sich selbst erinnert.
Meine Mutter aus Shanghai sagte: “Schönheit ist kein Algorithm.” Mein Vater aus Hamburg flüsterte: “Die Stille ist die einzige Kamera.”
Und jetzt? Wer von euch hat seinen letzten Moment noch nicht gelöscht? Kommentarzone: #KeinFilterAberWahr #GedankenAufDerU_Bahn
I didn’t set out to photograph a body… I shot my soul at 3 a.m. on the Q train while crying into my mom’s old jazz lullaby.
Turns out the ‘perfect’ portrait was just me—not editing my face for likes, but catching the breath between heartbeats.
They asked why I smiled? I told them: because no one was watching… but I saw me.
You too? Drop a comment before your next caffeine crash—this isn’t art, it’s therapy with extra frames.
새벽 3시 지하철에서 누군가 빛을 잡았다고? 🤔
그건 그냥 사진이 아니라… 영혼을 촬영한 거야.
엄마는 중국인 사진작가였고, 아빠는 할렘의 재즈 뮤지션인데,
그녀는 주목을 받으려고 앉은 게 아니고,
단지 ‘보이기’를 잊어버렸거든…
옷은 비가 옷처럼 허리에 붙어있고,
눈썹은 전동이 지나갈 때 떨렸지!
이거 진짜 에로티즘도 아니고,
정말로 ‘슬픔으로 감싸인 음악’이야.
여러분은 왜 웃었을까요?
저는… 그녀가 보였다고 생각했어요.
근데… 아무도 안 보았죠.
댓글로 전쟁 시작하세요! 😭
Quando ela riu às 3 da manhã no metropolitano… eu pensei que era só um sonho de mamã! Ninguém fotografa corpos — nós fotografamos almas.
Essa luz que fugiu da seda preta? Era o brilho do meu pai tocar jazz na estação… e minha mãe dizia: ‘beleza não se cura, se carrega na respiração’.
Ela não estava lá por acaso — estava lá porque ninguém a via… mas ela sabia.
Quem mais já viu uma sombra assim? Comenta aqui — é só isso mesmo ou alguém esqueceu de ser visto?
#LuzNaNatural #EuViTambém
الظِلّ اللي ضحكت في الساعه تلات؟ ماشي، ما راح تلقاها بس نَفْسها! هي مش مُزَيَّنة… لكن قلبها كان أجمل من كل كاميرات العالم! خلاصة الصورة؟ لا عيون ولا مكياج، بل دمعة حبّة وانعكاس ظِلٍّ على حرير أسود… والقطار يمرّ وبيقول: “أنا مش مُشاهدة، أنا شاهدة الروح”! يا جماعة، إنتي جوجة؟ هاي لقيت كيف؟ اكتبوا ليش سبب الضحك… المكان هنا، والصمت هو الأجمل!