Mein Foto-Entscheidung
Beliebter Kommentar (6)
Видалити фото у 19 — це не про бажання виглядати ідеально… це про те, щоб ти знову дихнула. Коли я вилучила всі фотора — я зрозуміла: моя душа не у фільтрі… а позаду екрана.
Тепер я сміюся з себе без фільтрів — і навпаки! Хто сказав? “А де твоя матусь?”
Я вирішила: справжня краса — це коли твоя матусь сидить на лавці й розглядає тебе… без кадру.
Ось чому я перестала шукатися за “лайками”. Тепер я шукаю за тихим дихом між кадрами…
Ваша матусь на скринi? Коментарний старт!
#Не_фільтр_не_значить_не_значення
Apaguei tudo
Aos 19 anos, apaguei tudo. Fotos? Tudo. Selfies? Nunca mais.
Tinha um álbum cheio de sorrisos que pareciam falsos e olhos que não estavam no meu rosto real.
Mas depois de tantas edições… só queria ser eu mesma.
A verdade não precisa de filtro
O que é mais bonito? Um rosto com rugas de riso ou um rosto perfeito mas vazio?
Descobri que o mais autêntico nem aparece nas redes — está na hora em que você se esquece do celular e simplesmente existe.
O meu novo filtro é a paz
Hoje ainda uso filtros… mas só quando me fazem sentir mais eu, não menos.
O maior ato revolucionário? Deixar de se mostrar para finalmente se ver.
E você? Já apagou alguma foto que te machucava? Comenta aqui — e vamos fazer uma terapia em grupo! 💬✨
Nakawalan na photos ko sa 19? Hala! Akala ko naman ‘yung filter ang pagsasagot sa takot ko… pero ‘di pala, ang totoo ay ako mismo.
Bawat delete? Parang naghihintay ako sa sariling mukha — ‘di lang nakikita sa camera… kundi sa pagkabig ng isip ko.
Hindi ako nag-iisip na magkaibigan… kundi nag-iisip na maging tama sa sarili kong silid.
Sabi nila: ‘Perfect ang beauty.’ Pero ako? Ang beauty ay yung tears mo nang walang caption.
Kaya ngayon… bawat photo ko? Di na for likes… for memory. For me.
Kayo ba nandito rin? Comment section: #SariliKoChallenge — walang filter, pero may soul.
Apaguei as fotos aos 19 e descobri que não precisava de filtros para ser alguém… só precisava de silêncio.
A minha cara não é perfeita — mas é real. E o meu cabelo? Está todo bagunado como se fosse uma pintura antiga.
Ninguém me viu sem filtro… mas eu vi-me por fim.
O que eu apaguei não foi a imagem — foi a ansiedade de ser perfeita.
E agora? A minha alma tem mais luz do que os likes.
Vocês já apagaram algo só pra se encontrar?
Comentem aqui — ou só deixem o telefone ligado à janela.
حذفت صورتي وشعرت بالحرية… ماذا يظن الناس؟ كنت أعتقد أن الجمال يكمن في التصفية، لكن الحقيقة؟ الجمال الحقيقي هو عندما تنسى الكاميرا وتتذكر نفسك بدون فلتر! شعرت أن حذف الصور ليس هروبًا، بل اعترافًا بوجودي.
أنا نُعدّل صورنا لأننا نخاف من أن نكون “مثاليين”… لكننا نخفي لأننا نخشى ألا يرانا أحد كما نحن حقًا.
الآن، بعد حذف كل الصور — بدأت ألتقط لحظات حقيقية، لا للإعجاب، بل للراحة.
يا جماعة، هل حذفتِ صوركم يومًا؟ كم مرة شعرتم أنكم وجدتم أنفسكم فقط حين لم يعد أحد يراكم؟
#انسوا_الفلتر_واستعيدوا_أنفسكم