ضوء الصبح على رموش بانكوك

Nakita mo ang liwan sa mirror? Hindi lang photobomb—ito’y prayer na may reflection.

Sa Bangkok, kahit anong filter ang ginamit mo… di naman makikita ang totoo.

Ang camera ko? Di nag-shout—kundi humihinga.

Bawat frame? Hindi product—kundi exhale ng kalungkutan.

May isang tear na parang dew sa eyelash…

Sabi nila ‘hot’… pero ang beauty? Di naman kailangan mag-like.

Kung nakikita mo ‘to…

Saan ka ba nagmumula?

Comment section? Open na para sa mga taong hindi takot sa sarili.

Cahaya Pagi di Bulu Mata

Ketika cahaya pagi menempel di bulu mata seperti embun—bukan filter Instagram, tapi air mata yang ngebet nangis sendiri. Kamera nggak berteriak… cuma bisik.

Refleksi Tanpa Likes

Dulu aku foto buat likes? Nggak! Aku foto buat diam yang nyata—seperti waktu ibu tanya ngeremehin bayangan diri di cermin sambil minum kopi tanpa gula.

No Filter, Hanya Jiwa

Mereka bilang ini ‘hot’? Ya dong! Keindahan itu bukan filter—itu turunan dari getaran fajar. Kau nggak butuh gambar lebih… kau butuh satu momen biar ingat kau hidup.

Kalian咋看? Comment区开战啦! 😅

卸妝後才懂的光

原來不是AI修飾太強，是我們自己不敢照鏡子。

台北小公寓的清晨，我卸完粉底，鏡子卻不說話——它只默默記住我沒化妝的樣子，像露水停在睫毛上。這不是自拍，是自省。

真實不是濾鏡是呼吸

他們說『熱門』？我說『靜謐』。真正的美，是凌晨五點半醒來時，發現自己居然還活著，沒人按讚，但鏡子記得你。

你們咋看？你最近一次敢不擦粉底、直視自己，是什麼時候？評論區開戰啦！